Добруджанска рапсодия: Хайка за спомени 1.
Ивайло Петров стреляше в сърцето
В автобиографичната си книга „Преди да се родя и след това“ Ивайло Петров обичаше да се надсмива над миналото, над себе си, над нашенските традиции и особено над типично българските ни дивотии, особено политическите ни конвулсии и исторически салтоморталета. И макар героите му да населяваха една територия между Варна, Кардам, Силистра и Шумен, с център стария Добрич, тази негова „Йокнапатофа“ (по Фокнър) или „Салатената купа“ (в Салинас, Калифорния, на Стайнбек) отразяваше като капка вода съдържанието на националната чаша. Добруджа тогава не беше само една малка България, а нещо средно между балканските потури, виенските пардесюта,…